W Warszawie otwiera się wystawa poświęcona Jerzemu Lassocie, która ukazuje, jak wolność życiowa i twórcza przenikała całe jego dzieło. Paweł Boguta, założyciel fundacji i kolekcjoner sztuki, zapowiada wystawę Jak Chciałem, otwartą od 26 listopada w galerii Fundacji Skarbnica Sztuki.
Wernisaż wystawy poświęconej Jerzego Lassoty
26 listopada w warszawskiej galerii Fundacji Skarbnica Sztuki (Działdowska 8a, lok. 504, IV piętro) odbędzie się wernisaż wystawy poświęconej twórczości Jerzego Lassoty – artysty związanego z Wolą, założyciela i członka grupy „Niezależni” oraz jednego z najbardziej charakterystycznych malarzy działających poza oficjalnym nurtem PRL-u.
Rok temu odszedł człowiek, którego wielu pamięta nie tylko jako malarza, lecz także jako niepokornego świadectwa epoki. Paweł Boguta, założyciel fundacji i kolekcjoner sztuki, podkreśla, że odejście Lassoty nie wymazuje rys epoki, a jednocześnie uwypukla znaczenie pozostawionej spuścizny.
„Obrazy, obiekty, wspomnienia i własny, konsekwentnie budowany język twórczy” — to sposób, w jaki Boguta opisuje twórczość Lassoty. Wystawa „Jak Chciałem” nie ma na celu kultu wokół jego osoby, lecz prezentuje opowieść o artyście, którego wolność – życiowa i malarska – przenikała wszystko, co tworzył.
Jak chciałem pamięć i wolność w sztuce Lassoty
Wystawa skupia się na pamięci i wyborach twórczych Lassoty, a także na wolności i konsekwencji, jakie towarzyszyły jego pracy. Jak opisuje Paweł Boguta, Lassota potrafił łączyć osobistą odwagę z poszukiwaniem własnej formy, co czyni go jednym z charakterystycznych głosów sztuki poza oficjalnym obiegiem PRL-u.
[Według słów Paweła Boguty, wolność życiowa i malarska Lassoty przenikała wszystko, co tworzył.]
Jerzy Lassota artysta z Woli i symbol niezależności
W czasach socjalistycznej Polski Lassota konsekwentnie podążał własną drogą, działając poza strukturami decydującymi o ekspozycjach czy zleceniach. Jako członek grupy „Niezależni” brał udział w wystawach organizowanych poza oficjalnym obiegiem — od Świnoujścia po Barbakan w Warszawie — gdzie na przełomie lat 60. i 70. pojawiały się prace artystów funkcjonujących poza systemem. Wówczas jego prace, od figuracji po abstrakcję, były wyraźnym sygnałem z innego świata, wyróżniając się na tle szarej PRL-owskiej estetyki.
Rok temu odszedł Jerzy Lassota, którego wielu pamięta nie tylko jako malarza, lecz także jako niepokorne świadectwo epoki. Paweł Boguta podkreśla, że jego odejście wyostrzyło znaczenie tego, co pozostawił po sobie.
Niezależni grupa sztuki poza oficjalnym obiegiem PRL-u
W czasach transformacji Lassota był członkiem środowiska „Niezależni”, tworząc i prezentując prace poza oficjalnym systemem. Dzięki temu jego twórczość funkcjonowała poza ograniczeniami ówczesnej oficjalnej hierarchii, a wystawy odbywały się w miejscach takich jak Świnoujście czy Barbakan w Warszawie — miejsca, w których nie obowiązywała sztywna logika cenzury i organizacyjnych ograniczeń.
Sztuka Lassoty wyrastała z codzienności
Jego sztuka czerpała z codzienności, nie koloryzując jej, lecz syntetyzując rzeczywistość i nadając jej własny rytm oraz zestaw znaczeń. Lassota tworzył także obiekty z przedmiotów osobistych, traktując je jako część narracji, fragmenty pamięci i materialne ślady życia. Był jednym z twórców, którzy w czasach przemian politycznych potrafili jednocześnie obserwować zmiany i w nich uczestniczyć — zarówno jako artyści, jak i społecznicy wspierający środowisko „Niezależnych”.
Obiekty z przedmiotów osobistych jako część narracji Lassoty
Artysta tworzył również obiekty z przedmiotów osobistych, traktując je jako integralną część narracji, fragmenty pamięci i konkretne ślady życia. To podejście wpisywało się w jego ogólną strategię, w której obserwacja zmian politycznych stawała się jednocześnie udziałem w tych zmianach.
Miejsce i termin wernisażu
Wernisaż: 26 listopada 2025 r., godz. 19:00. Wystawę można oglądać do 16 grudnia 2025 r.
Miejsce: Fundacja Skarbnica Sztuki, Działdowska 8a, lok. 504, Warszawa (IV piętro). Wstęp wolny.
Co zostanie pokazane obrazy obiekty i pamięć Lassoty
Na wystawie zaprezentowane będą obrazy Lassoty, obiekty i wspomnienia, a także towarzyszący im własny sposób myślenia o sztuce — wolny, nienaruszalny i bogaty w osobiste znaczenia. Wystawa „Jak Chciałem” to także refleksja nad tym, jak pamięć i pamiętanie wpływają na sposób tworzenia i odbierania sztuki.
Pamięć i wolność myślenia w sztuce PRL-u
W kontekście PRL-u Lassota pozostaje symbolem niezależności — artysta, który potrafił tworzyć poza oficjalnym obiegiem i jednocześnie obserwował zmiany polityczne, aktywnie uczestnicząc w ruchu środowiska niezależnych.
