80 lat od rozpoczęcia odbudowy stolicy
W tym roku mija osiem dekad od chwili, gdy Warszawa rozpoczęła swoją powojenną odbudowę. To rocznica niezwykle symboliczna, dlatego Teatr Wielki – Opera Narodowa wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia przygotował dla publiczności premierę niezwykłego spektaklu pt. „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” w reżyserii Barbary Wiśniewskiej.
– Proces powstawania opery trwał aż cztery lata. To dzieło stworzone dzięki współpracy wielu osób i instytucji, a także ogromnej determinacji. Historia Warszawy, pełna dramatów, ale i siły odbudowy, stała się fundamentem tego przedsięwzięcia – podkreśliła Aldona Machnowska-Góra, zastępczyni prezydenta stolicy.
Opera inspirowana historią i literaturą
Spektakl został oparty na motywach książki Grzegorza Piątka „Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944–1949”. To nie tylko utwór sceniczny, lecz także głęboka refleksja nad zniszczeniami, nadzieją i ogromnym wysiłkiem ludzi, którzy po wojnie odbudowywali stolicę.
Librecista Beniamin M. Bukowski przygotował tekst, w którym obok dokumentów z epoki znalazły się fragmenty przemówień, język urbanistów i zwykłe głosy mieszkańców. Główne wątki skupiają się na losach dwóch bohaterek: polskiej architektki modernistycznej inspirowanej postacią Heleny Syrkus oraz amerykańskiej korespondentki o cechach Anne Louise Strong. Ich spotkanie w zrujnowanej Warszawie staje się osią refleksji nad odpowiedzialnością i wyborem drogi, która kształtuje przyszłość miasta.
Muzyka – dźwięki ruin i nadziei
Za warstwę muzyczną odpowiada kompozytor Cezary Duchnowski, który połączył orkiestrę, chór i elementy elektroniki, tworząc sugestywną panoramę dźwiękową.
– Dla mnie miasto to nie tylko obraz, ale i dźwięk – echo kroków, hałas maszyn czy cisza pośród ruin. Chciałem, by ta opera oddała klimat Warszawy podnoszącej się z gruzów – wyjaśnia artysta.
Reżyseria z osobistym akcentem
Reżyserka Barbara Wiśniewska przyznaje, że spektakl jest także dla niej osobistą historią. Twórcy podkreślają, że dzieło nie tylko upamiętnia ważny moment w historii stolicy, ale również stawia uniwersalne pytania o to, czym jest miasto i jaką rolę w jego losach odgrywają ludzie.
